Michał Piekarczyk
Instytut Filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego
III rok specjalizacji nauczycielskiej z filozofii i etyki
(2011)

I.    Temat: Parmenidesowa koncepcja bytu.

II.    Cel ogólny: Przedstawienie Parmenidesowej koncepcji bytu.

III.   Cele szczegółowe: 

Wiedza:
- Uczeń potrafi wymienić (co najmniej trzy) najważniejsze cechy bytu wg Parmenidesa.
- Uczeń wie, kim był Parmenides oraz gdzie i kiedy żył.

Umiejętności:
- Uczeń rozwija umiejętność interpretacji tekstu filozoficznego.
- Uczeń rozwija umiejętność egzemplifikacji.

III.    Metody: Czytanie na głos i interpretacja kolejnych fragmentów tekstu. Namysł filozoficzny.

IV.    Grupa: 1 klasa liceum

V.    Plan Lekcji:

1.    Przywitanie, podanie tematu.

2.    Rozdanie tekstu („Poematu o naturze” Parmenidesa).

3.    Uczniowie kolejno czytają na głos fragmenty tekstu, interpretują je na forum klasy i podają cechy bytu, o jakich mówi dany fragment. Cechy te są zapisywane na tablicy i na bieżąco komentowane przez nauczyciela.

4.    Namysł nad niektórymi cechami bytu, (nauczyciel zadaje pytania na które odpowiada klasa) np:

- Jest teraz cały naraz

klasa podejmuje próby wskazania rzeczy które są teraz, ale nie całe naraz (np. przedziały czasowe – jesień, procesy – bieg na 100 metrów).

- Pozostaje w tym samym miejscu

klasa podejmuje próby wskazania rzeczy które nigdy nie pozostają w tym samym miejscu (np. życie, czas)

Co Parmenides powiedziałby o takich rzeczach?

Czy rzeczy tego typu są wg Parmenidesa wewnętrznie sprzeczne?

5.    Co charakteryzuje takie rzeczy jak jesień, bieg na 100 metrów?

- istnieją jedynie jeśli nie są ukończone,

- mają takie części, których jeszcze nie było, i takie które były, oraz takie które są,

- to, co zmieniają, nie jest tożsame z nimi samymi.

6.    Podsumowanie przez nauczyciela informacji z lekcji na temat tego, jaki byt wg Parmenidesa jest.

VI.    Materiały dydaktyczne:

- Fragmenty Poematu Parmenidesa „O naturze”.
- Tablica.

VII.    Bibliografia:

Laertios Diogenes, „Żywoty i poglądy słynnych filozofów”,Wydawnictwo Naukowe PWN 2004.